درجوامع غربی,جوانهادوره نشاط جوانی وتندی احساسات وغرایزراآزادانه میگذرانندووقتی به خانواده وبه ازدواج میرسند که درواقع بخش زیادی ازمیل طبیعی

آنهاوغرایزآنهافرونشسته است.آن شوق ومبت وعشقی که بایددراعماق روح زن وشوهرجایگزین شود,یانیست یاکم است.اینکه بعضی سن ازدواج رابرای سالهای

میانی عمرکه درغرب وتمدن غرب معمول است,میگذرانندمثل اغلب چیزهایشان,غلط وبرخلاف فطرت ومصلحت بشروناشی ازاین است که به شهوترانی وبی

بندوباری اقبال دارند.میخواهندجوانی خودرابه اصطلاح خودشان,باخوشی سپری کنند,هوسرانیهایشان رابکنند,بعدکه ازکارافتاده شدندوآتشهایشان فرونشست,

حالاسراغ خانواده بروند.ملاحظه میکنیدکه درغرب زندگی خانوادگی اینطوریست.طلاقهای زیاد,ازدواج های ناموفق,مردوزنهای بی وفا,تخطی های جنسی فراوان,

غیرت کم,زندگی خانوادگی بی معناست.